Wyspa Lopud

Najwyższym szczytem jest Polaczica (216 m n.p.n.). Urodzajna dolina z gajami oliwnymi, winnicami oraz drzewami cytrusowymi położona jest między dwoma grzbietami wapiennymi. Zatoka Lopud znajduje się po północno-zachodniej stronie, zatoka Szunj zaś po stronie południowo-wschodniej. Jedyna osada Lopud leży przy brzegach zatoki jednoimiennej. Umiarkowany klimat na wyspie z przeważającymyi dniami słonecznymi, obfita śródmorska wegetacja oraz regularne połączenia łodne, które łączą wyspę z bliskim Dubrownikiem, były głównym faktorem rozwoju tego bardzo słynnego celu turystów.

Na wyspie nie jeżdżą żadne samochody. Grecka wyspa Delaphodia, później wyspa grecka Lafota, stała się własnością Dubrownika w 11. stuleciu. W roku 1457 stała się nawet siedzibą zarządcy. W 15. stuleciu wyspa była osiedloną przez uciekinierów z inwazji tureckich. W zatoce Sunj, chronionej przed wszystkimi wiatrami oprócz juga, znajdziemy plaże piaszczyste. Jest tutaj również dogodne miejsce do zarzucenia kotwicy z piaszczystym i skalistym dnem, o nieregularnej głębokości.

Lopud – to, bardzo ważne turystyczne oraz łaźniowe miasto, rozwinęło się przy zatoce jednoimiennej, która uważana jest za najpiękniejszą w tym archipelagu. Kamienne domy otaczają ogrody, palmy oraz cyprysy. Zatoka oferuje szeroką malowniczą plażę, nieduże nabrzeże oraz hotele. Na wybrzeżu stoi odrestaurowana letnia rezydencja z parkiem rodziny Dordic (Mayneri).

Nad nabrzeżem znajduje się klasztor franciszkański z roku 1483, który został opuszczony w roku 1808, kościół klasztorny Św. Marija z bardzo osobliwą dekoracją oraz dzwonnicą, która jest widoczna z dużej odległości, ruiny pałaca zarządcy, ruiny twierdzy, która chroniła miasto przed atakami piratów. Najlepsze miejsca do przycumowania łódek znajdują się przy długim haczykowatym molu portowym, którego część służy również jako miejce zatrzymania się łodzi turystycznych. Łódki mogą zarzucić kotwicę także przy długim nabrzeżu przed hotelem Lafodia.